Het is donderdagochtend en ik zit volgens afspraak bij mijn kapper Joop.
“Goedemorgen.” Zegt een man die na mij binnenkomt. “Wat is het lekker buiten, hè? Echt weer voor een wandeling.”
“Peet en ik hadden het net over onze computers, u heeft er toch ook één?” Zegt Joop tegen de binnenkomer.
“Ah ja, en ik heb zojuist een nieuwe harde schijf gekocht, maar ik begrijp niets van al die getallen die erbij worden geleverd. 500 Gigabite heb ik gekocht, maar wat moet ik mij daarbij voorstellen? Heb ik daar wel genoeg aan?”
“Nou, u moet het zo zien dat elke letter is één bit. Dus 1000 bits is één Kilobyte, 1000 Kilobyte is een Megabyte. En 1000 Megabytes is één Gigabyte en 1000 Gigabyte is één Tera byte.” Leg ik de man uit. Alsof hem de adem wordt ontnomen kijkt hij mij aan maar zegt niets. Joop knipt ondertussen gestaag door want zolang er haar is is er leven, is zijn motto.

“Mijn schoonzoon heeft mij aangeraden om een externe harde schijf te kopen van 500 Gigabyte. Dan heb je voorlopig ruimte genoeg, zei hij. Maar ik begrijp niets van die getallen.”
Na de man nogmaals te hebben uitgelegd wat 500 GB eigenlijk inhoudt lijkt het kwartje te vallen.
“Maar dan heb ik meer Gigabytes dan ik ooit nodig zal hebben?” Merkt hij verbaasd op. “Precies.” Zeg ik. “Maar wat gebeurd er nu met de harde schijf die in uw computer zit? Hoeveel Megabytes is die?”
“160 Gigabyte. Was dat te klein dan?”
Joop en ik kijken elkaar in de spiegel aan en wisselen een blik van verstandhouding uit. Hij smeert nog een lekker luchtje in mijn haar en wij rekenen af.
Ik wens de man het beste toe en zeg hem zich geen zorgen te maken over de schrijfruimte, want dat zit wel goed. Als ik naar zijn haardracht kijk zie ik hooguit drie haartjes bovenop zijn hoofd.
Maar ook daar: ruimte zat!

©Prlwytskovsky.