Sinds mijn laatste bezoek aan de slagersvrouw een paar maanden geleden is er niet veel veranderd. Vandaag wil ik een varkenshaasje, beuling en boerenham. De slagersvrouw staat achter de toonbank en ziet mij binnenkomen. Zij glimlacht vriendelijk en ik knik terug, gelaten wachtend tot ik aan de beurt ben. Dan komt ze op mij af en vraagt waarmee ze mij kan helpen.
“Hoe bedoelt u?” Vraag ik.
“Hè, begin nou niet weer” zei ze: “ik ben je grappen al ontwent en het gaat net zo lekker vandaag.”
Oké, ik zou mij gedragen en bestel mijn vleeswaren. Bijna fluitend legt zij de gevraagde spullen op de toonbank en kijkt mij hierbij met lachende ogen aan. Ze wil gaan afrekenen maar zover ben ik nog niet.

“Krijg ik geen plakje worst van je?” Vraag ik haar: “anders stop je me altijd vol met worst en nu krijg ik niks?” Daar staat ze dan, met een mond vol tanden.
Een vrouw naast mij kijkt mij aan en vervolgens naar de slagervrouw: “ik heb nog nooit een plakje worst van jou gehad, doen jullie dat dan?”
De slagersvrouw kijkt mij aan en zegt: “zie je nou met je grappen, nu kan ik de hele voorraad aan plakjes gaan snijden en weggeven: je wordt bedankt!”
“Nou uuhhh” zeg ik: “ik wilde alleen maar leuk doen.”
“Ga alsjeblieft weg. Ik heb je al weer meer dan genoeg gezien vandaag.”

Ik trek de deur achter mij dicht en voor de etalage wacht ik nog even tot ze naar mij kijkt en werp haar een kushandje toe. Ze lacht en gaat dan verder met haar werk.
Om de hoek staat de fietsenmaker voor zijn deur te paffen en hij veegt zijn handen af aan een poetsdoek. Hij knikt naar mij en ik knik terug. Het wordt een gezellige dag vandaag.

©Prlwytskovsky.