• AVG privacy

Leuningbijter

~ Hier kun je korte verhaaltjes lezen, en soms poëzie. Het gaat over van alles.

Leuningbijter

Categorie Archief: Poëzie

Hand in hand

06 zondag mrt 2022

Posted by Leuningbijter in Poëzie

≈ 2 reacties


Lopend op het wind’rige strand,
met mijn lief hand in hand
vertel ik haar de mooiste dingen;
en hoor de golven voor ons zingen.
Kijk daar, een meeuw; nee schat een stern.
Ach lief, kom nu eens tot de kern.

Wat heeft mij ooit bewogen
om haar toch zo te mogen.
Lachend, gierend, brullend
liepen wij, soms met de tenen krullend,
hand in hand door ‘t leven.
En ach, dit duurde maar zo even.

Na jaren ben ik haar ontwend
en zie haar gaan met een andere vent.
Mijn hart bijt en ik schreeuw:
kijk een stern, nee schat een meeuw.

©Prlwytskovsky.

  • Tweet

Vind ik leuk:

Like Laden...

Ik droom

28 zondag nov 2021

Posted by Leuningbijter in Poëzie

≈ 6 reacties


Ik droom dat ik tegenover een hoge berg zit.
Een hoge berg, met een witte sneeuwkam,
die zijn smeltende sneeuw laat wegstromen
in het zonnige ochtendlicht als een goudglinsterende waterval.

Het vallende water stroomt langzaam in een rivier
en voert de afgevallen herfstbladeren mee naar onbekende oorden.
Herfstbladeren, gelijk mensen die van je afdrijven.
kabbelen de meegevoerde bladeren voort
in hun uitzichtloze leven.

De aanblik -en de schoonheid van deze voortkabbelende waterval
doen mij herinneren aan vervlogen tijden.
Dit vergezicht van berg en dal
omklemd mij in zijn emotionele val.

Ochtendnevel valt op de nog hangende bladeren
en bungelen als een druppel aan de punt van het blad
zoals onze liefde bungelt als een druppel op de punt van mijn schouder.

©Prlwytskovsky.

  • Tweet

Vind ik leuk:

Like Laden...

Het weer

31 zaterdag jul 2021

Posted by Leuningbijter in Poëzie

≈ 4 reacties


Het waait, het onweert, en de regen
valt met bakken uit de lucht.
Ik dank voor die hemelse zegen
en zoek een schuilplek op.
Mensen op de vlucht,
bang voor druppels op hun kop.

Een oude man zit lachend op een bank,
tegenover gebouw “De Rank”.
Een jonge moeder zwaait naar hem;
steekt over en haalt maar net de tram.

Iedereen klaagt over ‘t weer.
Te nat, te koud of te droog.
Mijn buurvrouw houdt haar eigen betoog
en vraagt: wanneer doen we het weer?

©Prlwytskovsky.

  • Tweet

Vind ik leuk:

Like Laden...

Oud en koud

01 zondag nov 2020

Posted by Leuningbijter in Poëzie

≈ 4 reacties


Zijn pensioen kwam eraan,
het was met werken gedaan.
Dagenlang loopt hij op straat.
Ach: u weet hoe dat gaat.

Verkleumd zit hij op een bank
waarnaast een buste wordt onthuld.
Rillend van kou en van ongeduld
spreekt hij zijn woorden van dank.

Naast hem zit zijn vrouw,
verkleumd van de kou.
Hij pakte haar hand, lachte en zei
dat hij niet wist hoe verder te leven
als zij eerder sterft dan hij.

©Prlwytskovsky.

  • Tweet

Vind ik leuk:

Like Laden...

Harvest Moon

16 zondag feb 2020

Posted by Leuningbijter in Poëzie

≈ 8 reacties

Tags

Harvest, Lyric., Moon, Neil Young



Wat is de betekenis eigenlijk van deze woorden, wat bedoelt men ermee? Harvest moon. Een Harvester is volgens mijn vertaling niets anders dan een sprokkelende houthakker. Nogal platvloers hè? En moon is gewoon een maan; iets anders is dat niet. Dus een sprokkelende houthakkende maan? Niet echt iets om opgewonden over te raken.

Maar laten we eens verder denken en er dieper op ingaan. Als we dit nu eens lyrisch gaan bekijken dan is er toch wel meer van deze twee woorden te maken?
Als ‘moon’ bijvoorbeeld een aanduiding is voor een geliefde en de Harvester sprokkelt zijn dagelijkse veroveringen bijeen. Dat klinkt al beter hè?
En bij dagelijkse veroveringen moet je denken aan een woord, aan een lach, aan die ene aanraking; die glinstering in haar ogen. Je vertelt haar daarbij de mooiste dingen. Hand in hand lopend over een strand met een ondergaande zon onder een roodgekleurde hemel. Poëtisch toch?

Maar wie anders dan ik zou dit beter kunnen verwoorden dan Neil Young, die deze lyric bezingt op een manier dat je de player op repeat wilt zetten. http://www.youtube.com/watch?v=RMA-_ElvKsk 

Ik hoop dat jullie er ook van kunnen genieten, zoals ik dat deed, doe en ga doen.

©Prlwytskovsky.

  • Tweet

Vind ik leuk:

Like Laden...

Dwalingen

10 zaterdag aug 2019

Posted by Leuningbijter in Poëzie

≈ 4 reacties


Een dorp, een straat, een huis.
Bomen en perken;
met paden naar twee kerken.
Nog even: dan ben je thuis.

Je denkt dat je er bent.
Maar waar ben je,
en wie ben je?
Er is niemand die jou kent.

Je tuurt langs de hemel,
ziet de maan en de sterren, doch zonder gebod.
En daar, die wolk;
daarachter woont God.

©Prlwytskovsky.

  • Tweet

Vind ik leuk:

Like Laden...

Ode aan een vriend

23 zondag dec 2018

Posted by Leuningbijter in Poëzie

≈ 7 reacties



Adieu mijn kleine drinkebroer;
vaarwel mijn grote vriend.
Dit afscheid valt mij zwaar,
jij hebt dit niet verdient.
De mens gaf niets om jou, geen moer.

Je praatjes en je lach,
die ik zo van je mag;
ik blijf er van verstoken.
Maar er werd zo mooi gesproken.
Ach, als jij jou vrienden nu eens zag.

Je stoel, je glas;
’t blijft onberoerd zo staan.
Ik hoor je stem, je lach;
‘k schop doelloos door ‘t gras.
‘t Is tijd, ik moet nu gaan;
en ‘t leven ademt weer zoals het was.

©Prlwytskovsky.

  • Tweet

Vind ik leuk:

Like Laden...

Sterren kijken

03 zaterdag feb 2018

Posted by Leuningbijter in Column, Poëzie, Verhalen

≈ 7 reacties

Tags

Liefde, Planeten, Sterren, Zonsondergang



Samen zitten zij daar, naast elkaar onder de sterrenhemel. Kijkend naar de zonsondergang. Een roze/geel/rood gekleurde hemel. Het laatste tipje van de zon, voordat hij ondergaat. Links begint de nacht al, waar rechts het einde van de dag nog zichtbaar is. De tijd spoed zich onherroepelijk voort en zij zijn er als enige getuigen van. Zij nipt aan haar glas.
Gezichten die naar dit hemelse schouwspel kijken, handen die elkaar vasthouden en zich in elkaar verstrengelen. Saamhorig zwijgen zij respectvol en kijken geobsedeerd naar het gebeuren: de zon gaat onder.

Nou en? Dat gebeurd toch elke dag? Hoor ik je denken?
Ja, nee, maar dit is anders. Hier kijken twee mensen; twee mensen die begrijpen wat er zich afspeelt in dit onder- en bovenmaanse.
Dat bijvoorbeeld op deze datum, over ruim genomen een uur of zeven, de zon weer opkomt aan de andere kant van de wereld. En dat deze positie van de zon op deze datum, in onze tijdrekening uniek is; en zich pas over 26.000 jaar weer in deze zelfde positie zal vertonen. Dat is toch wonderlijk?

Tijd om nog een keer bij te schenken en hij vult de glazen. Zonder woorden klinken zij begrijpend. Aarde donker is het al geworden, met hier en daar een ster aan de hemel. En dan ineens is daar Rigel. Heel duidelijk Rigel ja. De onderste ster van het sterrenbeeld Orion. Rigel en Saiph als voeten, met in de gordel Alnitak, Alnilam en Mintaka. Bovenin zie je links Betelgeuze en rechts Bellatrix als schouders. Orion was namelijk een jager die de Plejaden achtervolgde, door Diana werd gedood en tot sterrenbeeld werd verheven.
Dit wetende doen zij er het zwijgen toe en kijken gebiologeerd. In de verte doemen lichten op: een vliegtuig. Even later vliegt het bulderend over en het geluid ebt weg De stilte overheerst en de nacht regeert. Zij kijken elkaar aan. Ogen spreken. Gevoelens voelen.
Begrijpend en zonder woorden worden de glazen geleegd en de nacht rolt zijn kleed van duisternis over hen uit.

©Prlwytskovsky.

  • Tweet

Vind ik leuk:

Like Laden...

De wolkenloper

29 zondag okt 2017

Posted by Leuningbijter in Poëzie

≈ 12 reacties

Tags

Liefde, Love, Missing you.



Hij klom- en klom, en klauterde
de eind’loos lijkende ladder op;
totdat hij met zijn hoofd in de wolken liep.
Als hij naar beneden kijkt,
en terug wil gaan naar het vertrouwde,
dan staat zij daar,
ineens;
en palmt hem in met haar verschijnen.

Paniek, en wijzend naar daar …
Vergeet dat mijn lief:
ik ben nu hier en als een dief
steel ik jouw hartje.

Ogen die prikken,
en lippen die mij doen verslikken
in de woorden die zij fluisteren.
Diep begraven gevoelens geven langzaam hun kleuren prijs;
het evenwicht moet worden teruggepakt.
De realiteit keert langzaam weer en laat zien,
dat liefde echt bestaat.

©Prlwytskovsky.

  • Tweet

Vind ik leuk:

Like Laden...

Stemmen in de wind

04 woensdag jan 2017

Posted by Leuningbijter in Poëzie

≈ 2 reacties

Tags

Kind, overleven, Stemmen, Verliefden, Wind


ColumnX

Stemmen in de wind
roepen jou, als de avond begint
en het donker nadert,
over een huilend kind.

Dromend over licht,
en angst voor het donker
laten het kind huilen;
een deur knalt dicht.

Bomen praten ruisend over het verleden,
over haat en over nijd;
over mensen in het heden.
Sommigen raken elkaar kwijt.

Maar verliefden sterven niet.
Wind waait zachtjes door hun riet.
Zij overleven en denken aan een kind;
als de avond begint.

©Prlwytskovsky

  • Tweet

Vind ik leuk:

Like Laden...
← Oudere berichten

Pages

  • AVG privacy

Archief

Categorieën

  • Buurman
  • Buurvrouw
  • Column
  • De Kattenhemel
  • Poëzie
  • Schiedam
  • Verhalen

Volgers en gevolgden

Sites die ik volg

Follow Leuningbijter on WordPress.com

Blog op WordPress.com.

PACO'S COLUMNS

TOOS&ART

Beleef de wereld van beeldend kunstenaar TOOS van Holstein, haar kunstleven, haar ervaringen, haar ideeën

Pippi's hometown

een blog met sterke verhalen

TekstFontein | Christien Romp

tekstschrijver / redacteur uit Velp (bij Arnhem)

Petra M. Jansen

Verhalen en gedichten over het dagelijks leven maar ook verzonnen verhalen.

Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid
  • Volg Volgend
    • Leuningbijter
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Leuningbijter
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....
 

Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.

    %d bloggers liken dit: