Hand in hand

Lopend op het wind’rige strand,
met mijn lief hand in hand
vertel ik haar de mooiste dingen;
en hoor de golven voor ons zingen.
Kijk daar, een meeuw; nee schat een stern.
Ach lief, kom nu eens tot de kern.

Wat heeft mij ooit bewogen
om haar toch zo te mogen.
Lachend, gierend, brullend
liepen wij, soms met de tenen krullend,
hand in hand door ‘t leven.
En ach, dit duurde maar zo even.

Na jaren ben ik haar ontwend
en zie haar gaan met een andere vent.
Mijn hart bijt en ik schreeuw:
kijk een stern, nee schat een meeuw.

©Prlwytskovsky.

Ik droom

Ik droom dat ik tegenover een hoge berg zit.
Een hoge berg, met een witte sneeuwkam,
die zijn smeltende sneeuw laat wegstromen
in het zonnige ochtendlicht als een goudglinsterende waterval.

Het vallende water stroomt langzaam in een rivier
en voert de afgevallen herfstbladeren mee naar onbekende oorden.
Herfstbladeren, gelijk mensen die van je afdrijven.
kabbelen de meegevoerde bladeren voort
in hun uitzichtloze leven.

De aanblik -en de schoonheid van deze voortkabbelende waterval
doen mij herinneren aan vervlogen tijden.
Dit vergezicht van berg en dal
omklemd mij in zijn emotionele val.

Ochtendnevel valt op de nog hangende bladeren
en bungelen als een druppel aan de punt van het blad
zoals onze liefde bungelt als een druppel op de punt van mijn schouder.

©Prlwytskovsky.

Het weer

Het waait, het onweert, en de regen
valt met bakken uit de lucht.
Ik dank voor die hemelse zegen
en zoek een schuilplek op.
Mensen op de vlucht,
bang voor druppels op hun kop.

Een oude man zit lachend op een bank,
tegenover gebouw “De Rank”.
Een jonge moeder zwaait naar hem;
steekt over en haalt maar net de tram.

Iedereen klaagt over ‘t weer.
Te nat, te koud of te droog.
Mijn buurvrouw houdt haar eigen betoog
en vraagt: wanneer doen we het weer?

©Prlwytskovsky.

Oud en koud

Zijn pensioen kwam eraan,
het was met werken gedaan.
Dagenlang loopt hij op straat.
Ach: u weet hoe dat gaat.

Verkleumd zit hij op een bank
waarnaast een buste wordt onthuld.
Rillend van kou en van ongeduld
spreekt hij zijn woorden van dank.

Naast hem zit zijn vrouw,
verkleumd van de kou.
Hij pakte haar hand, lachte en zei
dat hij niet wist hoe verder te leven
als zij eerder sterft dan hij.

©Prlwytskovsky.

Harvest Moon

Tags

Harvest, Lyric., Moon, Neil Young

Wat is de betekenis eigenlijk van deze woorden, wat bedoelt men ermee? Harvest moon. Een Harvester is volgens mijn vertaling niets anders dan een sprokkelende houthakker. Nogal platvloers hè? En moon is gewoon een maan; iets anders is dat niet. Dus een sprokkelende houthakkende maan? Niet echt iets om opgewonden over te raken.

Maar laten we eens verder denken en er dieper op ingaan. Als we dit nu eens lyrisch gaan bekijken dan is er toch wel meer van deze twee woorden te maken?
Als ‘moon’ bijvoorbeeld een aanduiding is voor een geliefde en de Harvester sprokkelt zijn dagelijkse veroveringen bijeen. Dat klinkt al beter hè?
En bij dagelijkse veroveringen moet je denken aan een woord, aan een lach, aan die ene aanraking; die glinstering in haar ogen. Je vertelt haar daarbij de mooiste dingen. Hand in hand lopend over een strand met een ondergaande zon onder een roodgekleurde hemel. Poëtisch toch?

Maar wie anders dan ik zou dit beter kunnen verwoorden dan Neil Young, die deze lyric bezingt op een manier dat je de player op repeat wilt zetten. http://www.youtube.com/watch?v=RMA-_ElvKsk 

Ik hoop dat jullie er ook van kunnen genieten, zoals ik dat deed, doe en ga doen.

©Prlwytskovsky.

Dwalingen

Een dorp, een straat, een huis.
Bomen en perken;
met paden naar twee kerken.
Nog even: dan ben je thuis.

Je denkt dat je er bent.
Maar waar ben je,
en wie ben je?
Er is niemand die jou kent.

Je tuurt langs de hemel,
ziet de maan en de sterren, doch zonder gebod.
En daar, die wolk;
daarachter woont God.

©Prlwytskovsky.

Ode aan een vriend

Adieu mijn kleine drinkebroer;
vaarwel mijn grote vriend.
Dit afscheid valt mij zwaar,
jij hebt dit niet verdient.
De mens gaf niets om jou, geen moer.

Je praatjes en je lach,
die ik zo van je mag;
ik blijf er van verstoken.
Maar er werd zo mooi gesproken.
Ach, als jij jou vrienden nu eens zag.

Je stoel, je glas;
’t blijft onberoerd zo staan.
Ik hoor je stem, je lach;
‘k schop doelloos door ‘t gras.
‘t Is tijd, ik moet nu gaan;
en ‘t leven ademt weer zoals het was.

©Prlwytskovsky.

Sterren kijken

Tags

Liefde, Planeten, Sterren, Zonsondergang

Samen zitten zij daar, naast elkaar onder de sterrenhemel. Kijkend naar de zonsondergang. Een roze/geel/rood gekleurde hemel. Het laatste tipje van de zon, voordat hij ondergaat. Links begint de nacht al, waar rechts het einde van de dag nog zichtbaar is. De tijd spoed zich onherroepelijk voort en zij zijn er als enige getuigen van. Zij nipt aan haar glas.
Gezichten die naar dit hemelse schouwspel kijken, handen die elkaar vasthouden en zich in elkaar verstrengelen. Saamhorig zwijgen zij respectvol en kijken geobsedeerd naar het gebeuren: de zon gaat onder.

Nou en? Dat gebeurd toch elke dag? Hoor ik je denken?
Ja, nee, maar dit is anders. Hier kijken twee mensen; twee mensen die begrijpen wat er zich afspeelt in dit onder- en bovenmaanse.
Dat bijvoorbeeld op deze datum, over ruim genomen een uur of zeven, de zon weer opkomt aan de andere kant van de wereld. En dat deze positie van de zon op deze datum, in onze tijdrekening uniek is; en zich pas over 26.000 jaar weer in deze zelfde positie zal vertonen. Dat is toch wonderlijk?

Tijd om nog een keer bij te schenken en hij vult de glazen. Zonder woorden klinken zij begrijpend. Aarde donker is het al geworden, met hier en daar een ster aan de hemel. En dan ineens is daar Rigel. Heel duidelijk Rigel ja. De onderste ster van het sterrenbeeld Orion. Rigel en Saiph als voeten, met in de gordel Alnitak, Alnilam en Mintaka. Bovenin zie je links Betelgeuze en rechts Bellatrix als schouders. Orion was namelijk een jager die de Plejaden achtervolgde, door Diana werd gedood en tot sterrenbeeld werd verheven.
Dit wetende doen zij er het zwijgen toe en kijken gebiologeerd. In de verte doemen lichten op: een vliegtuig. Even later vliegt het bulderend over en het geluid ebt weg De stilte overheerst en de nacht regeert. Zij kijken elkaar aan. Ogen spreken. Gevoelens voelen.
Begrijpend en zonder woorden worden de glazen geleegd en de nacht rolt zijn kleed van duisternis over hen uit.

©Prlwytskovsky.

De wolkenloper

Tags

Liefde, Love, Missing you.

Hij klom- en klom, en klauterde
de eind’loos lijkende ladder op;
totdat hij met zijn hoofd in de wolken liep.
Als hij naar beneden kijkt,
en terug wil gaan naar het vertrouwde,
dan staat zij daar,
ineens;
en palmt hem in met haar verschijnen.

Paniek, en wijzend naar daar …
Vergeet dat mijn lief:
ik ben nu hier en als een dief
steel ik jouw hartje.

Ogen die prikken,
en lippen die mij doen verslikken
in de woorden die zij fluisteren.
Diep begraven gevoelens geven langzaam hun kleuren prijs;
het evenwicht moet worden teruggepakt.
De realiteit keert langzaam weer en laat zien,
dat liefde echt bestaat.

©Prlwytskovsky.

Stemmen in de wind

Tags

Kind, overleven, Stemmen, Verliefden, Wind

Stemmen in de wind
roepen jou, als de avond begint
en het donker nadert,
over een huilend kind.

Dromend over licht,
en angst voor het donker
laten het kind huilen;
een deur knalt dicht.

Bomen praten ruisend over het verleden,
over haat en over nijd;
over mensen in het heden.
Sommigen raken elkaar kwijt.

Maar verliefden sterven niet.
Wind waait zachtjes door hun riet.
Zij overleven en denken aan een kind;
als de avond begint.

©Prlwytskovsky